Blogger Karin Luijten (Trouw) is het zat

‘Na de zoveelste briesende mail over haar vleesgebruik heeft blogger Karin Luiten het even helemaal gehad. Als culinair schrijver wil ze alles proeven, en daar hoort vlees gewoon bij. In Dagblad Trouw, waar ze publiceert, schreef ze onderstaand relaas, dat wij enigszins ingekort hebben zonder de strekking teniet te hebben willen doen.

Bron: Trouw

“Ik wens u een fijne voortzetting en een aangenaam etensmaal, met spekjes erin.” De vaste afsluiting van Dominee Gremdaat. Want inderdaad, een maaltijd met spekjes, dat is iets om je op te verheugen. Nu ja, niet voor iedereen. De laatste keer dat ik in deze krant een spekjesrecept gaf, ontving ik prompt een briesende mail: ‘Blijkbaar weet u niet dat spekjes afkomstig zijn van een zeer intelligent dier dat het niet verdient om na een beroerd leven achteloos door de boerenkool gestrooid te worden.’

‘Nu ontvang ik regelmatig berichten van lezers van Trouw, die mij bestraffend toespreken en dat gaat steevast over mijn ‘onbekommerd vleesgebruik’. Waarom ik het in mijn hoofd haal om in een gehaktballenrecept vijfhonderd gram gehakt voor te schrijven voor vier personen, waarom ik geen tips geef om tofu of tempeh toe te voegen.’

‘Natuurlijk, we moeten echt serieus met z’n allen minderen met vlees (zo schrijft Luiten). Want duurzaam en de planeet en dierenwelzijn et cetera. Maar moet het leven dan ook meteen helemaal zónder vlees? Moet de schrijver van een kookrubriek in een krant, die duurzaamheid hoog in het vaandel heeft staan, vlees links laten liggen? “Welnee”, zegt de redactie van Tijd (rubriek in Trouw, red.) desgevraagd, die vaststelt dat er heus óók bij Trouw redacteuren werken die vliegen, vlees eten en leren schoenen dragen. “En jij bent gewoon Karin.”

‘Wij mensen zijn omnivoren en ik als culinair schrijver al helemaal. Ik wil alles proberen, proeven. Daar hoort vlees bij. Bovendien, het is niet anders, ik vind vlees gewoon lekker. Een smeltend zacht runderstoofpotje waarvan je met de restjes de dag erna hachee maakt; dubbel feest. Langzaam gegaard buikspek uit de oven, een venkelworstje door de pastasaus, een geroosterd kippetje met rozemarijn: ik kan er enorm van genieten. Zoals ik ook heel gelukkig kan worden van een grote schaal met pompoenlasagne, van een bloemkool tandoori uit de oven, van een geurige soep met alle groenterestjes uit de koelkast. Juist die veelzijdigheid maakt eten tot een dagelijks feest.’

‘Ik ken niemand die nog elke dag het aloude standaardmenu aardappelen-groente-vlees op tafel zet. Vlees is niet alledaags, vlees is bijzonder, of dat zou het moeten zijn…’
‘Helaas vinden veel omnivoren, carnivoren en flexitariërs een dood beest bij de slager maar eng. We willen wel vlees eten, maar niet weten dat het van een dier komt. Dus kiezen we liever voor anonieme lapjes uit de supermarkt. Maar vlees hoort niet goedkoop te zijn. Dat maakt het letterlijk minder waard en dan is een dier pas echt voor niets gestorven.

‘Mijn omnivore inborst indachtig, probeer ik heel bewust om in mijn wekelijkse kookrubriek voor volop variatie te zorgen. Met vlees, inderdaad, maar zeker ook met vis, met groente, en niet te vergeten met taart en toetjes, om een zo groot mogelijke doelgroep te bedienen. Overigens krijg ik gek genoeg nimmer post van carnivoren die zich beklagen dat ik nou alwéér een vegetarisch recept had. Dat afkeurende wij-eten-geen-vlees-dus-wij-zijn-betere-mensen, dat begrijp ik niet zo goed. Alsof iedereen die wel eens met plezier een biefstukje verschalkt daarmee automatisch niet deugt.’

‘Vleesvervangers, ook zoiets. Als ik geen vlees eet, eet ik simpelweg geen vlees. Waarom zou je in de weer gaan met kunstmatig geknutselde surrogaten? Maar als je aardappelen-groente-vlees gewend bent, is het begrijpelijk: laat je het vlees weg, dan is immers de heilige drie-eenheid op het bord verbroken. Dat oogt kaal en ongezellig, dus wordt het trio weer compleet gemaakt met een vegaburger.’

‘We leven in een omnivore wereld waar eten tegenwoordig helaas ingewikkeld is, maar nooit zwart-wit. Vegetariërs eten geen ‘konijnenvoer’, vleeseters zijn geen kloothommels die het licht nog niet gezien hebben. Kom op mensen, lang leve de tolerantie. Ik wil kunnen eten én kunnen schrijven over alle vormen van eten zonder gewetensbezwaren. Maar ook zonder steeds met een geheven vingertje erbij te zeggen dat u ook vegetarische spekjes kunt nemen. Of biologische. U bent wijs genoeg om dat lekker helemaal zelf te bepalen.’

door blogger Karin Luiten

Reactie Vlees.nl
Vlees.nl herkent de discussie en de polarisatie die daarin (helaas) zo vaak de boventoon voert. Vlees.nl gaat uit van het verstrekken van goede en gedegen informatie waar lezers van dit platform zelf hun mening over kunnen vormen en ook van de absolute keuzevrijheid van ieder individu in het bepalen van het eigen eet- en leefpatroon.