De barcode is aan vervanging toe. Dit stelt consultant Kees Jacobs (Capgemini). Consumenten en retailers willen dat de codes meer data en dus meer informatie kunnen bevatten.
Huidige barcodes geven informatie weer in 8 tot 14 tekens om een product te kunnen identificeren. De consument wil echter meer weten, zoals ingrediënt- en voedingsinformatie, details over allergenen, (en bij vlees) de impact op het milieu en het land van herkomst. Dat staat soms op de verpakking, maar steeds vaker wil de consument volgens Jacobs deze gegevens online of via een app raadplegen.
En retailers (supermarkten) willen sneller artikelen van de schappen halen waarvan bijvoorbeeld de houdbaarheidsdatum is verstreken.
Nederlandse supermarktketens werken al met QR-codes om bijvoorbeeld lokale radijsjes en bosbessen inzichtelijk te maken. Door de sticker met een mobieltje te scannen, wordt een film afgespeeld. Deze laat de reis zien die een product aflegt, van het winkelschap terug naar de (agrarische) producent.
In België werken de retailers samen aan een proef om gegevens te delen.
Een nog veel grotere klus is het verzamelen, opslaan en standaardiseren van die informatie. De Consumer Goods Forum (CGF), een wereldwijd netwerk waarbij 400 retailers en fabrikanten uit zeventig landen zijn aangesloten, coördineert pogingen om data en labeling te harmoniseren.
Veel ondernemingen onderschrijven, dat er meer transparantie nodig is, zeker na voorvallen als die rond het paardenvlees dat in Europa werd verkocht als rundvlees. Maar het blijft volgens Jacobs lastig om bedrijven over te halen om data te delen die veel van hen zien als commercieel gevoelig.
Vlees.nl
Algemene achtergrondinformatie lees je in ons thema etikettering.