De vet-battle: gaat het tij keren?

Vorige week stond mijn tante onverwacht op de stoep.
Ik was net aan het koken en omdat het altijd gezellig is als tante Annie er is, vroeg ik of ze een hapje wilde mee-eten. ‘Het ruikt heerlijk’, zei ze. Maar toen ze zag dat ik karbonaadjes aan het bakken was, zei ze dat ze geen varkensvlees eet.
‘Daarin zit te veel verzadigd vet en dat is slecht voor mijn hart’.
Ik vertelde haar dat het misschien niet zo’n vaart loopt met dat verzadigd vet. Dus varkensvlees van het menu schrappen is helemaal niet nodig. Haar nieuwsgierigheid was geprikkeld en ze wilde er wel het fijne van weten. Want hoe zat het dan precies met de vetten en het vlees?
Een echt duidelijk antwoord moest ik haar helaas schuldig blijven. Want de wetenschap is het niet meer eens over verzadigd. Is het wel zo slecht voor onze gezondheid? Dit is de afgelopen tientallen jaren wel heel luid gepredikt is: verzadigd was slecht en onverzadigd was okay. Verzadigd vet werd in verband gebracht met een hoger risico op hart- en vaatziekten en dus op overlijden.
Maar steeds meer onderzoeken wijzen erop dat verzadigd vet wel het cholesterolgehalte verhoogt, maar dat het risico op overlijden niet toeneemt. De vraag rijst dan ook of verzadigd vet echt wel zo ongezond voor ons is als tot nu toe beweerd werd. De wetenschap weet het dus niet meer zo zeker, en voor- en tegenstanders van deze vet-battle discussiëren er dan ook stevig op los.
Zo’n discussie is goed, want zo kijken we weer eens met een frisse blik naar onze voeding en onze gezondheid. Vet hebben we nodig, daar zijn de wetenschappers het wél over eens. Evenals dat teveel vet niet gezond is. Maar dat geldt ook voor suiker of zout en zelfs water.
Teveel is nooit goed. Het is natuurlijk een saaie boodschap, maar gevarieerd en met mate eten is toch het beste. Daar past ook een stukje varkensvlees bij. En zolang de wetenschap de vet-battle voert, kunnen we niet met zekerheid zeggen of we verzadigd vet nu wél of juist niet moeten laten staan.
Intussen waren de karbonaadjes heerlijk bruin gebakken en was tante Annie toch aangeschoven aan tafel. Terwijl ze haar karbonaadje smakelijk opat, heb ik haar beloofd de vet-battle te blijven volgen en haar te informeren als het tij gekeerd is. Maar of en hoe lang dat nog gaat duren? De tijd zal het leren.